تاریخچه اسپرسو

در قرن نوزدهم، قهوه یک تجارت بزرگ در اروپا بود. همانطور که مخترعان به دنبال بهبود دم کردن و کاهش زمان دم کردن قهوه بودند، اسپرسو متولد شد. برای بسیاری از قهوه خورها، اسپرسو یک قهوه درجه یک است. باید گفت که اسپرسو، خالص ترین تقطیر دانه قهوه، یعنی جوهر واقعی یک دانه است. از منظر دیگر، باید گفت که این اولین قهوه فوری است!! قبل از اسپرسو، دم کردن یک فنجان قهوه با دستگاه اسپرسوساز اتوماتیک  ممکن است پنج دقیقه طول بکشد. اما به راستی اسپرسو چیست و چگونه بر روند روتین های صبحگاهی ما غالب شد.

انگیزه ی ساخت دستگاه برای اسپرسو

در قرن نوزدهم، قهوه یک تجارت بزرگ در اروپا بود و کافه‌ها در سراسر این قاره رونق داشتند. اما دم کردن قهوه فرآیندی آهسته بود و همانطور که امروزه نیز وجود دارد، مشتریان اغلب مجبور بودند منتظر دم کردن قهوه ی خود بمانند. با دیدن یک فرصت، مخترعان در سرتاسر اروپا شروع به کشف روش‌های استفاده از ماشین‌های بخار برای کاهش زمان دم کردن کردند – به هر حال، این عصر بخار بود. اگرچه مطمئناً تعداد بیشماری ثبت اختراع و نمونه اولیه وجود داشت، اما اختراع دستگاه و روشی که منجر به تولید اسپرسو می شود معمولاً به آنجلو موریوندو نسبت داده می شود.

از تورین ایتالیا، که در سال 1884 حق اختراع را برای «ماشین‌های بخار جدید برای شیرینی و نوشیدنی قهوه» دریافت کرد. این دستگاه از یک دیگ بخار بزرگ تشکیل شده بود که با فشار 1.5 بار گرم می شد، که در صورت نیاز، آب را از بستر بزرگی از تفاله های قهوه عبور می داد، با دیگ دوم که بخار تولید می کرد که بستر قهوه را داغ می کرد و دم کردن را کامل می کرد.

اگرچه اختراع موریوندو اولین دستگاه قهوه ساز بود که از آب و بخار استفاده می کرد، اما صرفاً یک آبجوسازی فله بود که برای نمایشگاه عمومی تورین ایجاد شد. اطلاعات بیشتری در مورد موریوندو در دست نیست، زیرا تا حد زیادی به دلیل چیزی است که امروزه ممکن است به عنوان یک شکست در برندسازی تصور کنیم. هیچ‌گاه ماشین‌های “Moriondo” وجود نداشت، هیچ ماشین قابل تأییدی هنوز وجود ندارد و حتی عکسی از کارهای او وجود ندارد. به استثنای حق اختراع او، موریوندو تا حد زیادی در تاریخ گم شده است.

این ماشین‌های اولیه می‌توانستند تا ۱۰۰۰ فنجان قهوه در ساعت تولید کنند، اما به طور انحصاری بر بخار تکیه می‌کردند که عارضه جانبی ناخوشایندی را داشت که قهوه را با طعم سوخته یا تلخ آغشته می‌کرد و در بهترین حالت فقط می‌توانست دو بار فشار اتمسفر را ایجاد کند. حتی به اندازه ای نبود که نوشیدنی به دست آمده را با استاندارد امروزی محصول دستگاه اسپرسوساز خانگی در نظر بگیریم.

مبتکر قهوه اسپرسو

پاوونی

همانطور که الکتریسیته جایگزین گاز شد و ماشین‌ها کوچکتر و کارآمدتر شدند، اما هیچ مبتکر قهوه نتوانست ماشینی ایجاد کند که بتواند با فشار بیش از 1.5 تا 2 بار قهوه را دم بکشد. بدون سوزاندن قهوه، شرکت پاوونی بیش از یک دهه بر بازار اسپرسو تسلط داشت. با این حال، علیرغم موفقیت دستگاه‌های او، اسپرسو یک لذت بیشتر منطقه‌ای برای ساکنان میلان و مناطق اطراف آن باقی ماند.

آردینو

از جمله رقابتای رو به رشد پاوونی، پیر ترزیو آردوینو بود. آردوینو مخترعی بود که مصمم بود روشی برای دم کردن اسپرسو بیابد که منحصراً به بخار وابسته نباشد. حتی با وجود اینکه او به فکر استفاده از پیستون های پیچ و پمپ هوا در ماشین ها بود، هرگز نتوانست ایده های خود را به طور موثر پیاده کند. در عوض، سهم اصلی او در تاریخچه اسپرسو ماهیت متفاوتی دارد. آردوینو یک تاجر و بازاریاب ماهر بود – حتی بیشتر از پاوونی. او یک ماشین بازاریابی حول اسپرسو ساخت که شامل کارگردانی طراح گرافیک Leonetto Cappiello بود تا پوستر معروف اسپرسو را ایجاد کند که ماهیت اسپرسو و سرعت دوران مدرن را کاملاً به تصویر می کشید.

گاگیا

مردی که در نهایت از سد دو میله آبجوسازی عبور کرد، صاحب کافه میلانی، آشیل گاگیا بود. گاگیا با اختراع ماشین اهرمی، زیورآلات کاپوت ژول ورن را به یک سفینه فضایی روکش کرومی تبدیل کرد. در دستگاه گاگیا، که پس از جنگ جهانی دوم اختراع شد، فشار بخار در دیگ، آب را به یک سیلندر وادار می کند که در آنجا توسط یک اهرم پیستون فنری که توسط باریستا کار می کرد، فشار بیشتری وارد می شود. این نه تنها نیاز به دیگ های عظیم را از بین می برد، بلکه فشار آب را به شدت از 1.5-2 بار به 8-10 بار افزایش می دهد. دستگاه های اهرمی نیز اندازه اسپرسو را استاندارد کردند. سیلندر روی گروه‌های اهرمی فقط می‌توانست یک اونس آب را در خود نگه دارد و حجمی را که می‌توان برای تهیه اسپرسو استفاده کرد، محدود می‌کرد. دستگاه زیر نمونه دستگاهی است که گاگیا آن را اختراع کرد.

والنته

اما این پایان تکامل اسپرسوسازها نبود، نه چندان دور انقلاب بعدی در دستگاه اسپرسوساز اتفاق افتاد، درست در دهه 1960، زمانی که دستگاه پیستون گاگیادر حال استفاده بود، آقای ارنستو والنته در سال 1961 اختراع خوبی انجام داد، نوآوری های بیشتری را معرفی کرد و اولین اسپرسوها را معرفی کرد. به جای تکیه بر نیروی دستی باریستا، از یک پمپ موتوری برای تامین 9 بار فشار اتمسفر مورد نیاز برای دم کردن اسپرسو استفاده کرد.

پمپ آب لوله کشی را مستقیماً از یک خط لوله کشی می کشید و آن را از طریق یک لوله مسی مارپیچ داخل دیگ بخار می فرستاد و سپس از طریق قهوه آسیاب شده، اسپرسو را تحویل می داد. می کند. دستگاهی که والنته آن را اختراع کرد را میتوانید در عکس زیر مشاهده نمائید.

مطمئناً چند مرحله دیگر در این راه وجود دارد، اما این پیشرفت‌ها تاریخ تجاری بزرگ‌تر اسپرسو را دنبال می‌کنند. در طول بیش از یک قرن، دستگاه اسپرسوساز با اجزای الکتریکی، اندازه‌گیری‌های کامپیوتری و پنوماتیک قابل حمل به‌ شدت بهبود یافته است. اما مانند بهترین اشیاء طراحی، علم و فناوری کافی نیست. اسپرسو نیز هنر دارد. استعداد باریستا به اندازه کیفیت دستگاه و کارایی آن مهم است.

نتیجه

اسپرسو امروزه جز لاینفک زندگی های امروزی ما شده است. در حال حاضر اگر نگوییم که در همه خانه ها دستگاه اسپرسوساز وجود ندارد اما به جرات میتوان گفت که این دستگاه و خود قهوه اسپرسو طرفداران زیادی پیدا کرده و فروش بالای این دستگاه نشان از برتری آن نسبت به دستگاه های دیگر است. شرکت بین المللی و تولید کننده لوازم ریز خانه و آشپزخانه کاخلر، با دارا بودن از تیمی مجرب و استفاده از مواد درجه یک جهانی، محصولاتی را تولید می کند که پا به پای رقبای مطرح دنیا می باشد. شما می توانید برای تهیه این دستگاه که همراه با آپشن های جدید می باشد با ما در ارتباط باشید…